Dag 3 en 4 van de begrafenis

Dag 3 begon gelijk goed met de langste mis ooit..
Richard was iets later, waardoor we al een stuk gemist hadden. We waren eerst even gestopt bij het ouderlijke huis voor een glaasje whisky (kwart over 9, het word steeds vroeger)!
We kwamen stilletjes aanschuiven terwijl de pastoor sprak. Het was een hele jonge pastoor van een jaar of 16? Hij sprak de hele tijd in Ewe, dus we konden er niet veel van verstaan helaas..
Een vrouw riep nog een keer dat hij in Engels moest spreken voor ons, maar dat duurde 5 minuten..
Ilse voelde zich niet lekker, dus was met Bieke naar huis gebracht door Richard. Ondertussen zaten Sjors en ik nog in de kerk. Het leek echt eeuwen te duren. Ik heb het niet gewild maar ik kreeg mijn ogen bijna niet meer open! Gelukkig hadden dat wel meer mensen om me heen, haha. Toen de dames met Richard al een tijdje weg waren hoorde we dat het 2e gedeelte van de kerk aan was gekomen. EN WE ZATEN AL EEN EEUWIGHEID?! OHJEE!! Gelukkig duurde dat 2e gedeelte niet zo lang, phieuw!
Toen de kerk af was gelopen was Richard nog niet terug, dus waren we maar naar het ouderlijke huis terug gelopen. We kregen alweer meteen te eten! We wilden eigenlijk netjes op Richard wachten, maar dat ging niet. Wij moesten al gaan eten, rijst met hele lekkere stew! Dat wil ik wel vaker eten. Richard was ondertussen ook gearriveerd en had ons snel ingehaald met eten. Toen kwam de rum op tafel! Ik kreeg een glas in mijn handen geduwd en iemand schonk voor mij in (het was volgens mij ook weer een neef). Halverwege vroeg hij mij of het zo goed was, dus ik zei ja. Maar toen schonk hij door tot het glas vol zat.. een heel glas rum!! Ze zijn ook zo vriendelijk forcerend in het aangeven dat je je glas nog steeds niet op hebt. Ondertussen kwam ik niet meer bij van het lachen, lag helemaal niet aan de drank, maar omdat er een kindje voorbij liep met een shirt over zijn hoofd heel random!
Toen begon het feest. Ik heb nog nooit zo’n geweldige sfeer gevoeld op een begrafenis als toen. We begonnen met een rustpauze bij de ouderen. Er kwamen allemaal offers en cadeautjes van mensen naar de ouderen om gepresenteerd te worden voor de hele familie. Geiten, oogst en allerlei spulletjes kwamen naar voren. We vonden een reuze geit, zo’n grote geit heb ik nog nooit gezien! Overal werd gedanst, gezongen en gefeest. Mijn alcoholbuikje zorgde ervoor dat alles anders binnen kwam, ik wist niet waar ik moest kijken, overal was weer iets anders te zien, overal was geluid. Een overzicht had ik even niet en ik was Sjors ook kwijt maar dat maakte niks uit, zo geweldig was de sfeer!
Nadat ik Sjors had teruggevonden hebben we ons even teruggetrokken verder het dorpje in, waar het rustig was en konden we even een pauze houden van het feest. Wauw wat kreeg ik veel indrukken binnen, hahaha! Daarna zijn we weer terug gegaan naar het feest. Een meisje wilde wel met ons op de foto, maar ik durfde niet. Nu ben ik wel jaloers op Sjors! Hahaha. Toen hadden Sjors en ik het wel gezien, ik was behoorlijk draaiend van de rum en anders zou het nog oneindig doorgaan. Begrafenissen zijn een never ending party lijkt het wel en waar zo veel mogelijk gedronken wordt! Begrafenissen zijn ook de enigste feestjes waar je de vrouwen ziet drinken in het openbaar!
Ik ben de avond en nacht nog fijn ziek geweest van het drinken.. Gelukkig hadden we nog een dag te gaan!

De laatste dag was een korte dag. We zouden eigenlijk naar een ceremonie gaan kijken waarbij ze met geweren in de lucht schieten, dat is het laatste afscheid van de overledene. Helaas werd dat gecanceld vanwege dreigende wolken die er aan kwamen..
Door de harde wind werden we genoodzaakt binnen te gaan zitten in het ouderlijke huis van Richard. Kinderen van achter de compound keken door het raam en zongen een prachtige serenade voor ons; Yevu yevu bonsua! Als je het vertaald is het; White man, white man, good evening! We hebben er al veel theorieën over gehoord. Sommige vertellen dat yevu van het Ghanese woord hond (avu) afkomt. Bonsua is dan Frans voor goede avond, maar we hebben ook van iemand gehoord dat het betekende; you have plenty. Dat zou nog uit de oude tijd komen, maar veel mensen weten het niet of zijn te koppig om het toe te geven! De Ghanees zelf zegt dat ze lui zijn, maar dat de volgende generatie er maar van zal lijden. Makkelijk gezegd!
Terug naar de avond, we kregen koekjes!! Lekker om weer eens koekjes te eten en die werden weg gedronken met lekkere rode wijn. Iets wat niet zo sterk is voor een keer, hahaha. Omdat de ceremonie niet doorging haalde Richard een oud geweer uit het huis om ons te laten zien. Hij legde me uit hoe ze het gebruikten en hoe ze het geweer schietklaar maakten. Ook hoe ze het afvuren tijdens de ceremonie zelf. Dit geweer was niet geladen, voor degene die een hartaanval zou krijgen van mijn foto!
Toen we de fotoshoot met het geweer hebben gehad zijn we op bezoek bij de oudere gegaan. We kregen palmwine! Iedereen kreeg een flinke schep uit dezelfde kalebas, want dat is traditie! Degene die de drank heeft meegenomen drinkt de eerste teug, om te laten zien dat het veilig is om te drinken (traditie of wantrouwen?) Daarna gieten ze de eerste druppels op de grond voor de voorouders in de hemel en dan gieten ze het in een keer achterover, het laatste restje gooien ze dan ook weer op de grond. We zien de oudere die hele kalebas in 1x wegdrinken, maar dat is toch echt onmogelijk voor mij! 2 kalebassen had ik op en ik voelde het alweer naar mijn hoofd stijgen.
We gingen allemaal op de foto, ook Richard en 1 van zijn 100 neven! Sjors en ik zijn ook op de foto gegaan met onze appelvrouwtje, van haar krijgen we altijd de lekkerste appels cadeau (gekocht door Richard, gratis is er niet). Ook vandaag kon ik lekker snel in slaap komen!